O książce: 1999 / Theodore Gumbril był zniesmaczony swoim nauczycielskim życiem. Te niekończące się nabożeństwa w szkołach są wyczerpujące. Ale wiedział już, jak zarabiać pieniądze. Dziś rano podczas nabożeństwa doznał objawienia. Faktem jest, że ławki w kościele są za twarde. „W języku technologii” – powiedział Gumbril Junior – „moje spodnie patentowe można opisać jako spodnie z pneumatycznym siedziskiem”. A Theodore Gumbril – nawet ze swoimi spodniami patentowymi – jest tylko częścią jednego wielkiego, okrągłego tańca, w którym jego znajomi, i znajomi jego znajomych, poruszają się, ludzie w taki czy inny sposób związany z nauką lub sztuką.© blin.exler.ru